Poseren

leestijd: 8 minuten

Helemaal glad en gepoederd stap ik in de trein naar Haarlem. De lingerie onder mijn jurk geeft me superkrachten, ik zie een paar mannen gluren. Ik verheug me er al dagen op om Simon weer te zien, vooral omdat ik eindelijk voor hem mag poseren. Als ik aanbel, opent de deur automatisch. Geen Oscar, een teleurstelling. Als de liftdeur opengaat, zie ik Simon met een brede glimlach en zijn armen wijd in de deuropening van zijn appartement. Ik ren in zijn omhelzing en draai mezelf op zijn schoot met mijn armen om zijn nek.
‘Kus me, kus me,’ fluistert hij in mijn oor en ik wil niets liever.
Zachte kusjes wisselen zwoele tongbewegingen af, mijn lijf tintelt in alle windrichtingen. Ik kroel door zijn krullen, hij kneedt mijn dijen. Hij stopt, onze gezichten nog dicht bij elkaar.
‘Ik ben zo blij dat je er bent.’
Ik zoen hem op zijn neus, schenk hem mijn warmste lach en veer op van zijn schoot.
‘Kom, Siem, we hebben werk te doen.’

Simon geeft zijn rolstoel een zwieper en gaat me voor richting keuken, waar de tafel vol staat met antipasti. Hij zet een dienblad op zijn schoot en begint twee bordjes vol te laden.
‘Als jij nou even de wijn inschenkt, dan nemen we alles mee naar het atelier. Ik popel om te beginnen.’
Aan het einde van de gang opent hij een schuifdeur naar een kamer, die creativiteit ademt. Zware ribfluwelen gordijnen, her en der windlichten met kaarsen die een heerlijke geur verspreiden. De warme trompetklanken van Miles Davis vullen de ruimte en Simon gunt me een moment om alles in me op te nemen. Hij glundert, want hij weet dat zijn Wunderkammer indrukwekkend is.
In de hoek staat een verlaagd keukenblok vol verfspetters, op de muur eromheen hangen ingelijste posters van artiesten uit vervlogen tijden. Op een andere muur waarschijnlijk eigen werk, ik ben niet zijn eerste naaktmodel, zo te zien. Er staan een aantal kasten vol verfpotten, tubes en schildersgerei, verder nog een bureau met curieuze objecten en overal schildersdoeken, soms rijen dik tegen de muur. De hometrainer met geïntegreerde spalken voor zijn benen valt uit de toon. Er staat ook een schildersezel met groot doek, dat direct mijn aandacht trekt. Dat ben ik! Een liggend naakt, dat doet denken aan Modigliani. Aan de rand van het doek zitten afdrukken van mijn erotische foto’s geplakt. Voordat ik het goed kan bestuderen, dirigeert Simon me richting de chaise, die zacht wordt uitgelicht door twee grote schemerlampen.
‘Daar is je plekje, maak het jezelf gemakkelijk.’
Ik ga zitten, met nog steeds met twee glazen wijn in de hand. Hij rolt voor me langs en pakt er een.
‘Tijd voor een proost. Je foto’s zijn zeer inspirerend, maar het is honderd keer beter dat je nu echt hier bent.’
‘Proost, mijn kunstenaar, ik zal proberen een perfect model te zijn.’
‘Dat ben je al, we gaan er lekker van genieten. Proost!’

Onze glazen klinken, we nemen een slok en doen een nahef zonder ons oogcontact te verbreken. Simon zet een van de bordjes op de bijzettafel en ik zet mijn glas ernaast. Hij rolt met zijn versnaperingen richting de schildersezel met mijn naaktportret, zet alles binnen handbereik en trekt een witte schildersschort aan dat zo ver over zijn rolstoel hangt, dat hij op een spookje lijkt met Simons hoofd erop. Ik lach hard, hij kijkt verschrikt op van zijn palet.
‘Pas op hoor, of ik maak er een Botero van.’
Ik neem snel een plakje prosciutto, dat als boter smelt in mijn mond. Nog een slokje wijn en dan ben ik er klaar voor.
‘Hoe wil je me hebben?’
‘Doe lekker wat uit en ga maar liggen.’
‘Ja, tuurlijk,’ zeg ik en neem nog wat lekkers.

Ik schop mijn pumps uit en ga staan, de knoopjes aan de voorzijde van mijn jurk maak ik één voor één open. Simon bekijkt mijn striptease geconcentreerd, de soepele stof valt als een waterval langs mijn lichaam op de grond en onthult mijn naakte lichaam in de lingerie die ik ook droeg toen ik door Mark ontmaagd werd in de ontrouw.
Simon roept: ‘Bellissima!’en rolt pijlsnel naar me toe.
‘Ik wil je even bekijken, hou de lingerie maar aan.’
Zijn adem botst zachtjes tegen mijn onderbuik. De weinige haartjes die ik nog heb springen overeind. Hij kust mijn navel, kneedt mijn bil.
‘Mmm, wat ben je romig.’
Met een tevreden brommetje strekt hij zijn armen om me naar zich toe te trekken. Eén kus, een korte. Ik schenk onze wijn bij, voer hem een plakje salami en keer terug naar mijn plekje.
Simon verdwijnt uit zicht en ik hoor zijn penseel op het doek ritselen. We filosoferen eindeloos over wat ons in elkaars armen drijft. Is het een oerbehoefte aan avontuur, aandacht en bevestiging? Of draait het toch om lust en seks? Ik wil er hoe dan ook niet mee stoppen, dit is mijn reis en ik ben nog lang niet op mijn bestemming. Simon moedigt me aan erover te blijven schrijven, hij vindt mijn verhalen prikkelend en goed geschreven. De Verlangenlijst komt ook aan bod, hij gelooft niets van Ruuds theorie dat het een ongekende energie geeft als je naar een seksfeest gaat met iemand die je alleen online kent. Hij vindt me te lief en bijzonder om naar de pijpen van geile kerels te dansen. Zijn hoofd verschijnt weer.
‘Ga eens met je hand naar de rand van je kous.’
Ik doe het zonder aarzelen en streel de dubbele zachtheid van de stof en mijn huid. Mijn hand daalt af over de binnenkant van mijn dij. Ik zie dat Simon mijn beweging volgt, dus ik ga vloeiend door via de rand van mijn slip over mijn buik naar mijn borst. Door het kneden floept mijn tepel over de rand van het balkonnetje, ik draai er zachtjes cirkeltjes om en krom genotzalig mijn rug.
‘Misschien moet je je glas even neerzetten.’
Hij knikt me bemoedigend toe.

Ik doe het en pluk twee olijven van het bordje. Achteroverleunend kauw ik op die bitterzoete bommetjes en kneed mijn borsten uit hun feestelijke verpakking. Die beha moet uit en ik slinger ’m richting Simon, die hem net niet kan vangen, maar toch een grote grijns op zijn gezicht heeft. Mijn bevrijde tepels staan reikhalzend overeind, ik kronkel onder mijn eigen aanraking en druk mijn venusheuvel tegen mijn hand. Door de stof heen trek ik mijn lipjes wat van elkaar en druk een vinger stevig op mijn klitje. De gedachte aan Simon die naar me kijkt is al voldoende, schokkend en hijgend breng ik mezelf in een paar stoten tegen mijn hand naar een hoogtepunt. Het is fijn dat de spanning uit mijn lijf is, ik voel me comfortabel genoeg om halfnaakt om hem heen te hangen. Ik bekijk, met mijn borsten in zijn nek, de voortgang van mijn portret. Het is bijzonder om te zien hoe trefzeker hij is in de details. Simon vult de wijn bij en rolt even terug naar de keuken voor meer hapjes. In zijn afwezigheid trek ik snel uit wat ik nog aanheb en drapeer mezelf poedelnaakt op de chaise. Niet dat hij daarvan schrikt, integendeel, geconcentreerd zet hij zich weer aan het werk. Tijdens het laatste deel van de poseersessie vertelt Simon over zijn ervaringen met andere vrouwen. Hij is tegenwoordig wat zelfverzekerder over zijn tekortkomingen en heeft de rolstoel in zijn profiel gezet. Er zijn best leuke vrouwen die iets van hem willen, maar hij verzekert me dat ik zijn muze ben. Hij stelt voor om me in contact te brengen met andere vrouwen op SL, maar dat vind ik te eng. Ik hou het bij de mannen, daar heb ik al mijn handen vol aan. Ik speel wat met mijn tepels en al snel voel ik de opwinding terugkeren. Mijn kutje is nog bol van net en zacht soppend vinger ik mezelf. Voor mijn hooggeëerde publiek maak ik er graag een show van. Simon kijkt aandachtig toe, mompelt ‘geilgeilgeil’ en zet wat streken op het doek. Op mijn dooie akkertje en intens genietend zoek en vind ik mijn volgende orgasme. Simon applaudisseert, trekt zijn schort uit en komt naar me toe. Terwijl we loom zoenen, voel ik zijn hand zoeken.
‘Mag ik even je kutje voelen? Ik moet het vragen, ik wil het zo graag.’
Ik schuif wat naar voren en til een been op, zodat hij er goed bij kan. Gretig verdwijnt zijn hand tussen mijn dijen, mijn klitje is een beetje beurs van de eerdere sessies, maar zijn vingers zijn erg zacht. Haast kietelend zoekt hij een weg naar binnen, terwijl onze monden elkaar vinden. Zoenen en vingeren vormen een geweldige combinatie en we zouden hier uren mee door kunnen gaan, ware het niet dat ik naar huis moet. Ik stop de zoen en duw hem lief maar beslist een stukje terug.
‘Ik moet gaan.’
‘Ja, ik weet het, zonde,’ Simon likt zijn vingers af, ‘mmm, aardbeitjes, lekker.’
Ik glip langs hem om mijn datetas bij de voordeur op te halen. Terug in het atelier trek ik schoon, alledaags ondergoed en mijn jurk weer aan. Simon ruimt de verfspullen op, het schilderij is bijna klaar en prachtig. Als dank overhandig ik hem mijn van feromonen doordrenkte slip, die hij dankbaar aanneemt en meteen opbergt in een laatje. We doen nog een afscheidszoen voordat we in onze digitale bubbel stappen tot we elkaar weer zien.